Ποιος θα το έλεγε ότι η κατάκτηση του πιο υποτιμημένου ίσως τίτλου στην Αγγλία του Carabao Cup που κάποτε η ομάδα μας σχεδόν δεν υπολόγιζε, θα πανηγυρίζονταν με τέτοιο τρόπο λες και κατέκτησε κάποιο ευρωπαϊκό τρόπαιο.Και όμως στην νέα αυτή προσπάθεια επαναφοράς της ομάδας στην κορυφή δεν περισσεύει κανένα μα κανένα τρόπαιο και αυτό πρώτους απ όλους το έδειξε ο Ερικ Τεν Χαγκ με την σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισε από την αρχή τον συγκεκριμένο θεσμό.
Αφορμή για αυτό το κείμενο όμως δεν στάθηκε αυτού καθ αυτού η νίκη επι της πάρα πολύ καλής και φιλόδοξης πλέον Newcastle αλλά τα πρόσωπα και οι αντιδράσεις δύο παικτών που όταν ήρθαν στην ομάδα οι περισσότεροι έλεγαν ότι ήρθαν για τα τελευταία ένσημα και φυσικά για τα χρήματα.
Ρίχνοντας μια ματιά στην αποστολή του αποψινού τελικού :De Gea; Dalot, Varane, Martinez, Shaw; Casemiro, Fred; Antony, Fernandes (c), Rashford; Weghorst,Heaton, Lindelof, Maguire, Malacia, Wan-Bissaka, Sabitzer, McTominay, Garnacho, Sancho.
Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι πλήν του Ράσφορντ και του Ντε Χεα όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν κατακτήσει κανένα τρόπαιο με την ομάδα μας και αρκετοί εξ αυτών κανένα στην καριέρα τους γενικά.
Είναι φυσιολογικό λοιπόν να τους βλέπεις όλους αυτούς να πανηγυρίζουν μέσα από την ψυχή τους σαν μικρά παιδιά και να χαίρονται κάθε στιγμή κάθε λεπτό το πρώτο τρόπαιο τους με την ομάδα αποτινάσσοντας ίσως και από πάνω τους όλο αυτό το βάρος του παίζουμε στην United πρέπει να κατακτούμε κάθε χρόνο τίτλους.
Βλέποντας κάποιος τις εικόνες των πανηγυρισμών είναι αδύνατον να μην σταθεί σε δύο παίκτες.
Βαράν (4 Τσάμπιονς λίγκ) και Κασεμίρο (5 τσαμπιονς λίγκ ) απόψε το Carabao Cup στα μάτια τους φάνταζε Τσάμπιονς Λίγκ ,πανηγύρισαν με τέτοια ένταση και πάθος την κατάκτηση του που πραγματικά βλέποντας τους λες αποκλείετε αυτοί να έχουν κερδίσει άλλον τίτλο.
Όλο το πάθος ,η ένταση ,η δίψα αποτυπωμένη στα πρόσωπα τους,είναι πραγματικά φοβερό να έχεις κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα σου και να βγάζεις τέτοιο συναίσθημα ,τέτοια λύτρωση για την κατάκτηση του Αγγλικού Λιγκ Καπ.Η νοοτροπία του νικητή σε όλο της το μεγαλείο.
Αύριο το πρωί εάν είχα την δυνατότητα να μπω στα αποδυτήρια της ομάδος ,θα κρατούσα από μία φωτογραφία των δύο αυτών παικτών μετά τον τελικό, θα τις κρέμαγα στην μέση των αποδυτηρίων λέγοντας πως οδηγός για την επιστροφή της ομάδος στην κορυφή θα πρέπει να είναι η δίψα, η θέληση και το πάθος που δείχνουν ακόμη και παίκτες που θεωρητικά έχουν κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα τους.
Ας ελπίσουμε μόνο πως ο πρώτος τίτλος στην εποχή Τεν Χαγκ θα είναι αυτήν την φορά πραγματικά η απαρχή πολλών ακόμη που θα ακολουθήσουν και δεν θα έχει την τύχη των Φαν Χααλ και Μουρίνιο.